Het was in 1998. Er heerste een vriendschappelijke sfeer, er werd lekker gegeten, kortom, het was een ideale gelegenheid om de wereld te verbeteren en eindeloos te fantaseren. De wereld verbeteren is een droom gebleven, maar een van onze fantasieën is werkelijkheid geworden.
François Daronnat, een abrikozenkweker die door al zijn vrienden " Foufoune " wordt genoemd, was een van de aanwezigen. De hele tijd zong hij de lof van zijn " Bergeron "-abrikozen. Het waren de meest natuurlijke, de mooiste, ze hadden de beste smaak, zoet en zuur tegelijk. " Met zo’n abrikozen zou ik je wel een bier kunnen maken, mijn beste François ", zei ik hem. Maar de grote Rhônewijnen benevelen de geest en na verloop van tijd verdwijnen alle dromen en gekke ideeën die ontstaan op die hoogtepunten van het bestaan.
Foufoune was het verhaal van de abrikozen en het bier echter niet vergeten. En zo vond ik op een juliochtend in 1998 onverwacht 300kg heerlijk rijpe " Bergerons " voor mijn deur.
Men mag dus wel zeggen dat Foufoune iemand was die woord hield.